Apiterapia (od. łac. apis - pszczoła i grec. therapia - leczenie) oznacza leczenie chorób produktami pszczelimi, takimi jak miód, wosk pszczeli, pyłek kwiatowy, pierzga, propolis (kit pszczeli), mleczko pszczele, zasklep miodowy i jad pszczeli. Jednak rola popularnych produktów pszczelich nie ogranicza się tylko do domowego stosowania. Są one także surowcem, z których wyodrębnia się ekstrakty, będące później podstawową substancją czynną wielu leków, które fachowo nazywa się apiterapeutykami. Są one dziś stosowane w prawie każdej dziedzinie medycyny konwencjonalnej, m.in. w dermatologii, pediatrii, ginekologii, laryngologii, chirurgii, kardiochirurgii oraz ortopedii. Zaletą preparatów opartych na produktach pszczelich jest to, że można je spożywać niemal bez ograniczeń, ponieważ - w przeciwieństwie do niektórych innych specyfików - nie można ich przedawkować.

To co jest najważniejsze w miodach jest w nich zawarte w niewielkich ilościach, ale w zupełności wystarczających, aby uznać miód za produkt leczniczy:

• Kwasy organiczne (około 26),
• Białka – tracą swoją wartość przy podgrzaniu do 60 stopni Celsjusza,
• Aminokwasy – niezbędne dla naszego organizmu: alanina, leucyna, glutamina, orginina, metionina, aspargina, cystyna, glicyna, treonina, histydyna, fenyloalamina, tryptofan, prolina, tyrozyna, izoleucyna, seryna, walina, hydroksyprolina, kwas glutaminowy i asparganinowy,
• Enzymy (fermenty) – jest ich około 20, m. in. inwertaza (sacharaza) – w temp. 60 stopni ulegają zniszczeniu (podobnie jak białka),
• Olejki eteryczne – nadają miodom ich chartakterystyczny smak, zapach
• Barwniki roślinne – m.in. karoten, chlorofil, ksantofil
• Substancje bakteriobójcze i bakteriostatyczne – np. inhibina – pochodząca z gruczołów ślinowych pszczół

Aby produkty pszczele wykazywały swoje lecznicze właściwości, należy spożywać je w odpowiedni sposób. Na przykład miód powinien być spożywany w swojej naturalnej postaci i temperaturze, bez podgrzewania. Dużym błędem jest rozpuszczanie go w płynach. Wówczas do organizmu dostają się jedynie substancje rozpuszczalne w wodzie. Z kolei te nierozpuszczalne - hormony roślinne - osiadają na ścianach naczyń.