Miody pszczele różnią się pod względem barwy, smaku, aromatu, konsystencji oraz rodzaju krystalizacji w zależności od pochodzenia i surowców, z których powstały. Ze względu na to dzieli się je na 3 grupy:

• nektarowe,
• spadziowe,
• nektarowo - spadziowe.

Nektar, czyli słodką ciecz wydzielaną przez nektarniki kwiatów, służącą jako pokarm, pszczoły zbierają, gromadzą i przetwarzają na miód. Nektar zawiera w składzie: wodę, cukry, sole mineralne, witaminy i enzymy. Miody nektarowe charakteryzuje wyraźny aromat. Jasne, jak miód akacjowy, są łagodne, delikatniejsze w smaku, ciemne natomiast, np. miód gryczany, ostrzejsze, drapiące.

Spadź, czyli lepką ciecz z igieł drzew iglastych – jodły, świerku i modrzewia – oraz liści niektórych drzew liściastych – lipy, dębu i leszczyny – produkują drobne owady – mszyce, czerwce i miodówki. Spadź, oprócz cukrów prostych, zawiera aminokwasy, związki azotowe, garbniki, żywice i inne substancje, decydujące o ich charakterystycznym smaku i właściwościach leczniczych.

Substancje lecznicze ze spadzi drzew iglastych są wykorzystywane w schorzeniach dróg oddechowych, mają też właściwości bakteriostatyczne. Spadź nie jest pokarmem dla pszczół, ponieważ zawiera niestrawne dla nich substancje, ale przerabiają ją na miód. Miody spadziowe mają ciemną barwę.

Miody nektarowo - spadziowe powstają z nektaru kwiatowego i spadzi, wówczas, gdy okres spadziowania drzew przebiega w tym samym czasie, co nektarowanie roślin. Łączą one właściwości miodów nektarowych z silniejszymi właściwościami antybiotycznymi spadziowych.